|
|
|
 |
| Uwierz w Anioły nawet jesli ich skrzydła są czarne.... |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
 |
Tu idę, tam stoję
Tu stoję, tam idę
Od zdjęcia do zdjęcia
Poruszam się chciwie
Tu białe, tam czarne
U diabła w kołysce
W alei cmentarnej
Bezczelnie, bezmyślnie
Tu czarne, tam białe
Tu z głową na barze
Tam suknia kobiety
przed jakimś ołtarzem
Odchodzę, zostaję, coś mówię, utykam
Włos siwy wyrywam jak kartkę z dziennika
Los jak negatyw, na rysie rysa
Było nie było, zużyta klisza
Tu idę, tam stoję
Tu stoję, tam idę
Sam jeden
we dwoje
Prawdziwie, fałszywie
Tu jestem, nie jestem
Coś czuję, nie czuję
Wyrzucam coś z siebie
Coś biorę za swoje
Z urodzin z rodziną
zbliżenia, ujęcia
Na ścianach i w sercach już widać pęknięcia
Z nadzieją, z niewiarą
Przyciągam, odpycham
I robię co mogę by przetrwać, lecz zdycham
Los jak negatyw, na rysie rysa
Było nie było, zużyta klisza
Tu patrzę, wciąż nie wiem
Iść z Bogiem, bez Boga
Ta izba jak dusza
Podłoga i trwoga
Los jak negatyw, na rysie rysa
Było nie było, zużyta klisza
|
|
 |
|
|
|
"...Czasem nagle smutniejesz
To jakby dnia ubywa
I nie wiem jak ci pomóc
Więc tylko proszę wybacz
Czasem łzy w twoich oczach
Na krótką chwilę zagoszczą
I nie wiem czy coś mówić
I nawet nie wiem po co
Puszczam więc wtedy latwce
Ze śmiechu mego śmieszne
I znowu dnia przybywa
Powietrze staje się lżejsze
I lżejsza staje się wędrówka
Z plecakiem coraz cięższym
Nad domem przysiadła tęcza
Na nieba niebieskiej gałęzi ..."
/Stare Dobre Małżeństwo/ |
|
Jeśli przebywasz ciągle z tymi samymi ludźmi, to stają się oni w końcu częścią twojego życia. A skoro są już częścią twojego życia to chcą je zmieniać, bo ludziom wydaje się, że wiedzą jak powinno wyglądać twoje życie, nikt jednak nie wie jak powinien przeżyć własne...
/ Paulo Coelho "Alchemik"/
|
|
|
 |
|
| |
|
|
